Boską prozą jest mężczyzna,

                                                                                            a boską poezją jest kobieta 

                                                                                                                                    (Napoleon Bonaparte)

 Nie tylko z okazji Dnia Kobiet, ale w ogóle należy podkreślić, że być kobietą, to dźwigać na sobie kilka ról. U mężczyzn jest lepiej – oni muszą tylko rozpalić ognisko, a potem… zajmują się swoimi sprawami, oczywiście, dla dobra rodziny, ale przede wszystkim – dla zaspokojenia własnych ambicji.

Kobietom najczęściej pozostaje konieczność  dokładania do tego ogniska – coraz to nowej energii, ograniczającej, niestety, wiele atrybutów człowieka wolnego. Dla kobiety – „wolność” oznaczać może, spełnianie się w roli – jej przypisanej – jako dawcy nowego życia, a postrzegana bywa jako „kobieta pracująca, która żadnej pracy się nie boi”.

Emancypacja wyprowadziła kobiety na niebezpieczny grunt, na konieczność podjęcia pracy zarobkowej. Odtąd rola kobiety rozmnaża się wielokrotnie.

Nakładanie na kobiety coraz większych obowiązków, powoduje u mężczyzn – zanik niektórych atrybutów męskości, w rezultacie czego, coraz częściej mamy do czynienia z takimi „niby- mężczyznami”, stylizowanymi na kobiecy wizerunek z kolczykami, broszkami, warkoczami i tym wszystkim, co zapowiada tworzenie się takich potworków męsko-podobnych…

Ech! Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy – ma się ochotę krzyknąć za Danutą Rinn. Owszem, będą tacy, gdy tylko przejmą na siebie te role męskie, którymi dotąd obarczają kobiety. To jedyny sposób na odzyskanie przez nie – swojej kobiecości, bowiem – ”mężczyźni bez kobiet głupieją,” jak mawiał Antoni Czechow.

Życzę miłym Paniom  nieustającego wsparcia prawdziwie męskiego ramienia.

Dariusz Spanialski

1,537 total views, 1 views today